نيمه شب پريشب گشتم دچار کابوس

   ديدم به خواب حافظ توي صف اتوبوس

      گفتم: سلام حافظ گفتا: عليک جانم

         گفتم: کجا مي روي؟ گفتا: خودم ندانم

            گفتم: بگير فالي گفتا: نمانده حالي

               گفتم: چگونه اي؟ گفت: در بند بي خيالي

                  گفتم که تازه تازه شعر و غزل چه داري؟

                     گفتا که مي سرايم شعر سپيدباري

                        گفتم: زدولت عشق گفتا: کودتا شد

                           گفتم: رقيب گفتا: او نيز کله پا شد

                              گفتم: کجاست ليلي؟ مشغول دلربايي؟

                           گفتا: شده ستاره در فيلم سينمايي

                        گفتم: بگو زخالش، آن خال آتش افروز؟

                     گفتا: عمل نموده، ديروز يا پريروز

                  گفتم: بگو ز مويش گفتا که مش نموده

               گفتم: بگو زيارش گفتا: ولش نموده

            گفتم: چرا؟ چگونه؟ عاقل شده است مجنون؟

         گفتا: شديد گشته معتاد گرد و افيون

      گفتم: کجاست جمشيد؟ جام جهان نمايش؟

   گفتا: خريده قسطي تلويزيون به جايش

گفتم: بگو ز ساقي حالا شده چه کاره؟

   گفتا: شدست منشي در دفتر اداره

      گفتم: بگو ز زاهد آن راهنماي منزل

         گفتا که دست خود را بردار از سر دل

            گفتم: ز ساربان گو با کاروان غم ها

               گفتا : آژانس دارد با تور دور دنيا

                  گفتم: بگو زمحمل يا از کجاوه يادي

                     گفتا: پژو، دوو، بنز يا گلف نوک مدادي

                        گفتم که قاصدت کو آن باد صبح شرقي

                           گفتا که جاي خود را داده به فاکس برقي

                              گفتم: بيا ز هدهد جوييم راه چاره

                           گفتا: به جاي هدهد ديش است و ماهواره

                        گفتم: سلام ما را باد صبا کجا برد؟

                     گفتا به پست داده، آوُرد يا نياوُرد؟

                  گفتم: بگو ز مشک آهوي دشت زنگي

               گفتا که ادکلن شد در شيشه هاي رنگي

            گفتم: سراغ داري ميخانه اي حسابي؟

         گفتا: آنچه كه بود از دم گشته چلوکبابي

      گفتم: بيا دوتايي لب تر کنيم پنهان

   گفتا: نمي هراسي از چوب پاسبانان؟

گفتم: شراب نابي تو دست و پا نداري؟

   گفتا که جاش دارم وافور بانگاري

      گفتم: بلند بوده موي تو آن زمان ها

         گفتا: به حبس بودم از ته زدند آن ها

            گفتم: شما و زندان؟ حافظ مارو گرفتي؟

               گفتا نديده بودم هالو به اين خرفتي!